پارکینسون نوعی بیماری است که بیشتر افراد سال‌خورده را درگیر می‌کند؛ اما در جوان‌ترها نیز ممکن است بُروز کند. علائم این بیماری حاصل تخریب تدریجی سلول‌های عصبی در بخش‌هایی از مغز میانی است که کنترل‌کننده‌ی حرکات بدن است. علائم اولیه چندان چندان مهم به‌نظر نمی‌رسند: احساس ضعف یا سفتی در یکی از اندام‌ها (مثل پا) یا احساس لرزشی خفیف در یکی از دست‌ها در هنگام استراحت. سرانجام، این لرزش‌ها بیشتر و گسترده‌تر و عضلات سفت می‌شوند؛ درنتیجه حرکات آهسته و توازن و هماهنگی بین اندام‌ها تضعیف می‌شود.
با توجه به اینکه برای بیماری پارکینسون درمان قطعی وجود ندارد، پس درمان شدگان آن بسیار نادر هستند. تنها افرادی که از داروهای مخصوص در این زمینه استفاده می‌کنند، توانسته‌اند این بیماری را تا حد زیادی در بدن خود کنترل کنند.
۳. آگونیست‌های دوپامین: این گروه داروهایی هستند که عمل دوپامین در مغز را تقلید می‌کنند. برخی نمونه‌ها در این زمینه عبارت‌اند از: پرامیپکسول و روتیگوتین و روپینیرول.
اختلال شناختی موجود: اگر قبل از تشخیص پارکینسون مشکلات حافظه و خلقی داشتید ، ممکن است خطر ابتلا به زوال عقل بیشتر باشد.
برخی از افراد مبتلا به پارکینسون در بلع مشکل دارند. که می تواند منجر به پنومونی آسپیراسیون شود.
اسید چرب امگا ۳، از تخریب و مرگ سلول ها و در نهایت، بیماری پارکینسون، پیشگیری می کند.
جراحی‌های تالاموتومی و پالیدوتومی انجام می‌شوند؛ اما به‌علت خطر عوارض جانبی چندان معمول نیستند.
فواید داشتن رژیم غذایی مناسب را می توان به شرح زیر نوشت :
ورزش ، پیشرفت بیماری پار کینسون را دستخوش تغییر می کند ؛ ولی برای حفظ کیفیت زندگی ، الزامی می باشد.
هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص پارکینسون وجود ندارد. تشخیص بر اساس سابقه سلامتی ، معاینه فیزیکی و عصبی و همچنین بررسی علائم و نشانه ها انجام می بیماری پارکینسون پلاس شود.
تغییر دست خط و ریز و نامنظم‌شدن آن از علائم پارکینسون است
آمبولی ریوی : انسداد شریان های است که خون را به ریه ها می رسانند. معمولا انسداد لخته خون مانع از رسیدن اکسیژن به بافت ریه خواهد شد.
سعی کنید شلوار و دامن هایی با بند کمر الاستیک بپوشید زیرا راحت تر از دکمه ها و زیپ ها هستند.
پارکینسون نتیجه کاهش سطح دوپامین در مغز است. ممکن است بتوانید سطح این هورمون را به طور طبیعی با غذا افزایش دهید.